حــــــال:
به کلماتی مانند مسروراً ، ضاحکینِ و ... که مشتق هستند و منصـوب و نکـره و حالت و چگونگی فاعل یا مفعول جمله را بیان می کنند، حـــال گفته می شود.
خیرُ الکلامِ مَا قَلَّ ودلَّ
بهترین سخن آن است که کم و گویا باشد.
حــــــال:
به کلماتی مانند مسروراً ، ضاحکینِ و ... که مشتق هستند و منصـوب و نکـره و حالت و چگونگی فاعل یا مفعول جمله را بیان می کنند، حـــال گفته می شود.
|
۱) شبه جمله ۲)جمله ۳)مفرد
حــــال مفرد: |
منظور از حال مفرد آن است که حال بصورت یک قسمتی باشد، نه جمله، که در این حالت نکره و مشتق و منصوب است.
جاءَ الطفلِ مسروراً(منصوب با ً– )
جاءَ المعلمانِ مسرورینِ(منصوب با ین ِ)
جاءَ المعلمونَ مسرورینَ (منصوب با ینَ )
جاءتِ المعلماتُ مسروراتٍ(منصوب با ٍ–،اعراب فرعی)
جمله حالیه:
هر جمله فعلیه ای که بعد از اسم معرفه بیاید و مرجع آن معرفه باشد جمله حالیه نامیده می شود و اعرابش محلی است به آن محلا ً منصوب می گوییم.
جمله حالیه اگر به صورت اسمیه (مبتدا+خبر) یا (قد+فعل ماضی ...)باشد قبل از آن واوی می آید که به آن واو حالیه گفته می شود،واو حالیه به معنی در حالی که می باشد و بعد از اسم معرفه می آید.
مانند:
رجعت التلمیذة ُ وهی ماشیة ٌ
واوحالیه جمله حالیه(جمله اسمیه)
جلست الطالبة ُ و قد کتبت درسَها
واوحالیه جمله حالیه(جمله فعلیه)
نــکــات مــهــم:
حال از نظر جنس و تعداد با ذوالحال (یعنی فاعل، مفعول، یا نائب فاعل) جمله مطابقت دارد و از آن ها تبعیت می کند.
حال نکره است اما کلمه ای که حال را برای بیان حالت آن می آوریم یعنی ذوالحال معرفه است.
حال مفرد ، منصوب است و علامت نصب آن بر حسب کلمه ، ممکن است با (ــً، اتٍ، ینِ ،ینَ ) باشد.